3 Augustus: vrije dag

Op 3 augustus stonden geen excursies of wandelingen gepland. Dus we moesten kiezen: uitslapen en in het hotel blijven, of om 7 ur opstaan en met de pendelbus naar Beijing. Het werd het laatste, uiteraard!

Samen met Ferdinand en Richard hadden wij als doel gesteld om eerst naar het Olympische Dorp te gaan om o.a. de belangrijkste stadions, het Birds Nest en de AquaCube, te bekijken. Daarna zouden onze wegen uiteengaan.

Na de pendelbus zijn we dus met z'n vieren de Metro ingegaan. Ook hier weer veiligheidsmaatregelen: alle grotere tassen en rugzakken moeten door een scanner voordat een kaartje gekocht kan worden. Verder gaat alles heel voorspoedig. De Metro is heel modern, en geheel tweetalig. We moeten een enkeltje kopen voor 2 yuan (20 cent), waarmee je van ieder vertrekpunt naar iedere bestemming kunt reizen. Voor de terugreis koop je weer zo'n kaartje. Achter het loket begrijpen ze meteen wat je wil. Op de peroons van de metro staan overal in het blauw gekleurde vrijwilligers klaar, meestal studenten, die prima engels spreken en in geval van twijfel je het juiste perron aanwijzen.

Eenmaal bij het Olympisch Dorp aangekomen hebben, bleek het laatste stukje van de Metro naar de stadions nog niet te werken. Maar dat was geen probleem, omdat de afstand goed lopend te doen was. Uiteindelijk konden we niet vlakbij de stadions komsen, maar we hebben er een goede blik op kunnen werpen, vooral op het Bird's Nest.

Daarna weer met de Metro terug naar het centrum. Kitty en ik wilden naar een straatje met antiekwinkels en dergelijke, waar door andere wandelaars een Kuifje in het chinees was gesignaleerd. Bij het uitstappunt hebben we echter eerst nog de Zuidelijek Kathedraal, de oudste katholieke kerk van Beijing, bekeken. De kerk was geheel aan Maria gewijd, inclusief Lourdesgrot. Daarna geluncht bij de Kentucky Fried Chicken, vanwege de snelheid en vanwege de hygiene.

En toen ging het mis: achteraf bleek ons dat Beijing 90 graden gedraaid was ten opzichte van de kaart die we hadden ;-). We zijn dus de verkeerde kant opgelopen. Maar daarvoor kregen we wel een prachtige wandeling door echte Beijing Hutongs, een volkswijk, voor kadoo. Uiteindelijk hebben we in een supermarkt de weg gevraagd. De jongen achter de kassa kon geen kaart lezen, maar een tweede man kon ons vertellen waar we waren en hoe te lopen. Het straatje hebben we nooit gezien, maar we zijn weer teruggekomen bij de Zuidelijke Kathedraal, waar we de metro naar het opstappunt van de Pendelbussen naar het hotel hebben genomen.

Bij het opstappunt hebben we eerst nog samen een theeceremonie meegemaakt. Als je het theehuis binnenkomt, wordt je verwelkomt door 6 schonen in kimono gekleed. Ik dacht heel even dat TeaHouse in Beijing iets anders was... Maar vervolgens ging een van de dames met ons aan tafel zitten, en heeft zij ons geleerd hoe thee te drinken. Het kopje tussen duim en wijsvinger, de middelvinger onder het kopje, en de vrouw steekt de overgebleven vingers in de lucht, terwijl de man ze in zijn hand verbergt. Daarn kregen we vier soorten thee te proeven. Erg leuk. Ook hier was een shop, waar je van alles kon kopen. De prijzen waren "fixed" en te hoog. op een gegeven moment zag Kitty een theestelletje wat zij erg mooi vond. De prijs was echter veel te hoog. We waren van plan om te vertrekken, toen Kitty nog even van de WC gebruik wilde maken. Terwijl zij daar was kwam de dame weer naar mij toe met de mededeling dat als ik het theestelletje echt mooi vond zij wel mijn "best price " wilde weten. Uiteindelijk zijn we het eens geworden voor 400 Yuan (40 euro), terwijl de oorspronkelijke prijs 1200 Yuan was. De shopeigenaar zij met tranen in de ogen "price too low, I am losing money". Zielig he... Maar Kitty heeft haar herinnering aan de reis!

Vervolgens zijn we weer naar het hotelgegaan, waar we een rustige avond hebben gehad.



Groetjes,
Kitty en Paul